Pers Sultanı iki adamı ölüme mahkum etmiş. Sultanın atını ne kadar sevdiğini bilen mahkumlardan bir tanesi, hayatını bağışlarsa bir yıl içinde ata uçmayı öğretebileceğini söylemiş.
Kendini dünyadaki tek uçan ata binerken hayal eden Sultan bunu kabul etmiş.
Diğer mahkum inanmayan gözlerle arkadaşına bakmış ve “Atların uçamayacağını biliyorsun. Nasıl olup da böyle delice bir fikirle çıkabildin ortaya?.. Yalnızca kaçınılmazı geciktiriyorsun o kadar,” demiş.
“Pek değil” demiş birinci mahkum, “Kendime dört ümit kapısı açıyorum. Birincisi: Sultan bu yıl ölebilir. İkincisi: Ben ölebilirim. Üçüncüsü: At ölebilir. Dördüncüsü: Belki de ata uçmayı öğretebilirim!.. “