Bir hırsıza dediler:
“Sen çok çaldın. Hırsızladığın bu servet sana da, senin çocuklarına da, onların çocuklarına da yeter… Artık çalmayı bırak! Bu gidişle yakayı ele vereceksin. Ve seni darağacında sallandıracaklar.”
O dedi:
“Siz bir hırsızın, ‘Allah’a şükürler olsun ne bereketli bir gece geçirdim ne güzel hırsızlıklar yaptım!’ dediğini işitmiş misiniz?”
Dediler:
“Yok!”
Hırsız dedi:
“İşte biz hırsızlar çalarız ama çaldıklarımıza şükredemeyiz. Şükredemediğimiz mala kanaat edemeyiz, gözümüze az görünür yine çalarız. Fakat yine şükredemeyiz ve çaldıklarımız bize yine az gözükür. Böylece hiç durmadan çalarız. Çaldıkça daha çok çalasımız gelir.”
Ve bu sözleri söyleyen hırsız çuvalını sırtına attığı gibi dar ve karanlık bir sokakta kaybolup gitti.
Ertesi gün şehrin meydanında nicedir ele geçmeyen fakat çok aranan, insafsız ve can yakıcı bir hırsızın artık yakalandığı ve öğleye doğru asılacağı haberi, münadiler tarafından ilan edildi.