Ara
Misket oynuyoruz.
Ama artık babayız.
Çocukça cıvıltılarımıza eşlik eden bu büyülü kürelerin yuvarlanışına çocuklarımızın cıvıltısı eşlik ediyor.
“Çaaatttt!” diye bir ses duyuyoruz ansızın. Babamız gidiyor. Amcamız veda ediyor. Son kez bakışıyoruz sevdiklerimizle. Son kez olmamasını umarak. Tel kopuyor. Can kopuyor vaktin dal uçlarından. Vaktin parmak uçlarından fırlatılan görünmez bir misketle vurulmaya hazırız. Ütüleceğiz sonunda.
Uzunca bir süredir arşivimde tuttuğum bu gözü yaşlı heykel resmine bakınca, yeni…
“Pandemi” adına yeni yeni alışmaya başladığımız günlerdi. Afrika’nın derinlerinde adı bilinmez bu…
Bu kamyonun ardından uzun uzun baktım. Bence en talihli kamyon bu. Hem…
Fotoblog
Fotoblog / Fotoğraf: Duane Michals
“Gözyaşları içinde/birkaç dakika aradı/kürtaj masasından kalkarken/takılıp kopan/düğmesini” derken Sunay Akın, insanın kendisine…
