Peygamber aleyhisselâma on yıl hizmet eden Enes b. Malik, henüz küçücük bir çocuk idi. Bütün çocuklar gibi sokakta oynuyordu. Allah’ın Resulü yanına geldi ve hem ona hem öteki çocuklara selam verdi. Sonra da Enes’e bir vazife vererek onu bir yere gönderdi. Hz. Enes o işi görüp geri gelene kadar da, bir duvarın gölgeliğinde oturup onu bekledi.
Enes dönüp geldiğinde ise ona:
“Bu yaptığın işi kimselere söyleme!” emretti.
O gün evine her zamankinden daha geç dönen Hz. Enes’e annesi sordu:
“Neden geç kaldın?”
“Allah’ın Resulü bana bir vazife verdi. Ben de o işi gördüm. O yüzden de geç kaldım” diye cevap verdi Enes b. Malik.
Annesi:
“Neymiş o iş bakalım?” dedi.
Hz. Enes:
“Bu iş bir sırdır, sana söyleyemem” dedi, büyük bir kararlılıkla.
Oğlunun bu cevabından son derece memnun kalan annesi:
“Oğlum aferin sana! Peygamber aleyhisselâm’ın sırrını sakın kimselere söyleme” dedi.
Hz. Enes, hayatı boyunca o sırrı kimseciklere söylemedi.