Gökhan Özcan, hayatın detaylarında saklı şiiri taşıyor hecelere. Var olmanın dayanılmaz ağırlığını yüklüyor kalbin omuzlarına. Çiçekler gibi eğilebilmek, teslim olmak akışa, bir başka ediyor insanı:
“Bir şu rengârenk uzayıp giden kırlara bakın, rüzgâr estiğinde ‘eğilmem’ diyen çiçek var mı?”
...
İçimi titreten bir sestir her gün.
Saat her çalışında tekrar eder:
“Ne yaptın tarlanı, nerede hasadın?
Elin boş mu gireceksin geceye?
Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün.
Gençlik böyledir işte, gelir gider;
Ve kırılır sonra kolun kanadın;
Koşarsın pencereden pencereye.”
— Cahit Sıtkı Tarancı
...
Turgut Uyar, göğe bakmaya çağırıyor bizi. Göğün altında durmanın bir hatırlama ödevi olduğunu hiç unutturmamaya adanmış gibi:
“Durma kendini hatırlat / Durma göğe bakalım.”
...
Dünyadaki tüm fenalıklar şu üç şeyden doğar: Haksız kazanç, gerekli yere harcamama ve gereksiz yere harcama.
— İmam Gazalî (ra)
...
İrfan ehlinden nasihatler:
Kimsenin saçına “ak” olmayın.
Kimsenin gönlüne “yük” olmayın.
Kimsenin kalbine “yara” olmayın.
Kimsenin gözüne “yaş” olmayın.
Kimsenin diline “ah” olmayın.
Kimsenin baharına “kış” olmayın.
...
Mutluluk hissi, derdi tasası olmayan bir hayatın değil, hayatın zorluklarını yakın mesafeden, doğrudan göğüsleyebilmenin, o zorluklara direnmenin, onlarla mücadele etmenin, onları çözmenin ve yenebilmenin sonucunda ortaya çıkar.
— Zygmunt Bauman
...
“İnsanlardan kimileri iyiliğin anahtarı, kötülüğün kilididirler.
Kimileri ise kötülüğün anahtarı, iyiliğin kilididirler.
Ne mutlu, Allah’ın iyiliğin anahtarlarını ellerine verdiği kimselere!
Ne kötü, Allah’ın kötülüğün anahtarlarını ellerine verdiği kimselere!”
(İbn Mâce, Mukaddime,19)
...
Her daim kalbin gündemini dillendiren Hermann Hesse ‘kader’i başka türlü tarif ediyor. Kaderin açtığı kapıların ardında güzel sürprizler vardır:
“İnsanlığın gidişatını etkileyen bütün insanların başarısı, kadere teslimiyeti göze almalarından gelmiştir.”
...
İnsan yalnız ekmekle değil, iyi söz ve nasihatle de beslenir.
— Dr. Münir Derman
...
Mustafa Kutlu, dünya seferine bin tahammül yüklüyor. “Sonra”ların derdinde olanların “şimdi”ye sonsuz yatırım yapmasını umuyor: “Ne kaçıp gitmek, ne ekip biçmek / Sefer de içimde, tahammül de.”