Orucun Diliyle...

Yâ Rabbi!

Beni yaratan Sensin.

Beni rızıklandıran da Sensin.

Gökten ve yerden türlü türlü nimetleri önüme seren Sensin.

Sen nasip etmeseydin, ağaçlar dallarıyla meyvelerini sunmazdı bana.

Sen ilham etmeseydin, arılar bal yapmazdı benim için.

Sen boyun eğdirmeseydin, koyunlar sütünü ve etini bana sunmazdı.

Sen yaratmasaydın, denizler türlü türlü balıklarıyla benim için bir sofra olmazdı.

Sen emretmeseydin, pınarlar buz gibi suyuyla beni serinletmezdi.

Eğer Sen izin vermeseydin, sağlık ve âfiyet vermeseydin, bütün bu nimetlerden bir teki benim boğazımdan geçmezdi.

Bana yediren de Sensin, içiren de, ey Rabbim, ey Göklerin ve Yerin Rabbi, ey Âlemlerin Rabbi!

Seni görmedim, ama görmüş gibi iman ettim.

Sen de “Göster” buyurdun. “Göster imanını âlemlere.”

İşte, orucumla gösteriyorum.

Açlığım ve susuzluğumla bildiriyorum.

Sahurdaki zevkimle, oruçtaki şevkimle, iftar vaktindeki neş’emle, göklere ve yere, insanlara ve meleklere ilân ediyorum:

Beni Âlemlerin Rabbinden başka hiç kimse doyuramaz.

Ve Ondan başka hiç kimse beni aç bırakamaz.