Hz. Peygamberimiz (asm) iki kişi arasındaki bir dâvâya baktı. Hüküm verildikten sonra dâvâyı kaybeden kişi dönüp giderken:
''Hasbiyallahu ve ni'mel vekîl (Allah bana yeter; O ne güzel vekildir)'' dedi.
Resulûllah Efendimiz (asm) bunun üzerine:
''O zatı bana çağırın.'' buyurdu ve ona ne söylediğini sordu.
O zat da: ''Hasbiyallahu ve ni'mel vekîl'' dediğini söyledi.
Bunun üzerine Allah Rasulü (asm), o adama her şeyin bir yeri ve zamanı olduğunu hatırlatan şu sözleri söyledi:
''Allah acizliği sevmez, kınar. Senin görevin gayret götermek, akıllı davranmaktır. Elinden geleni ortaya koyduğun halde işin altından kalkamazsan, o takdirde 'Hasbiyallahu ve ni'mel vekîl' dersin.''
(Nesaî, Amel-ül Yevmi Vel-Leyle, Hadis no:625)