Hayatımızı belirleyen şey,
yaşadığımız olaylar değil, o olaylara yaptığımız yorumlardır.
Hepimizin baktığı aynı dünyadır.
Ama gördüklerimiz, ‘gözlüğümüzün’ rengine ve temizliğine göre değişir.
***
İki mutsuz insan bir araya gelince, mutsuz bir çift olurlar ancak.
Nikahta keramet vardır sadece, mucize değil.
Mutlu bir evliliğin ilk şartı, mutlu insanların evlenmesidir.
***
İki insan düşünelim.
Birisi doğru sözlü ama kırıcı, diğeri ise yalancı ama tatlı dilli olsun.
Bunları “birisi kırıcı, diğeri de yalancı” diye de tarif edebiliriz, “birisi doğrucu, diğeri de tatlı dilli” diye de yorumlayabiliriz.
Aynı şeyleri farklı görmenin basit bir örneği.
Tabii bu iki farklı yorumun sonucunda iki farklı ruh haline varacağımız da açıktır.
O yüzden “Güzel gören, güzel düşünür. Güzel düşünen, hayatından lezzet alır.” demiştir Bediüzzaman.
***
Güzel bir ceketle güzel bir pantolon, illa güzel bir takım olmazlar.
İki insan arasında sorun olması,
mutlaka birinin sorunlu olmasını gerektirmez.
***
Kırmızı başlıklı kız, anneanne kılığına girmiş kurdu tanımayacak kadar aptal değildi.
Ama onun kurt olmamasını dilediği için, aldığı cevaplara kolayca kandı.
Çoğumuz insanları bu yüzden yanlış değerlendiririz. Gerçekle yüzleşmek istemediğimiz, kandırılmak istediğimiz için.
Yani aslında başkaları bizi kandırmaz; biz kendimizi kandırırız.
***
Bu dünya sınav meydanıdır.
Sınavdaki kişinin mutluluğu,
soruları cevaplama başarısına ve bu sayede duyduğu umut ve huzura bağlıdır;
oturduğu koltuğun rahatlığına veya manzarasına değil.