“Hayat bir faaliyet ve harekettir.
Şevk ise onun matiyyesidir (bineğidir)”
— Bediüzzaman
Şevksiz insan benzini bitmiş arabaya benzer.
Ağaçlar genelde sonbaharda sararır, kışın yapraklarını dökerler. Fakat, turunçgiller, çam ve hurma gibi bazı ağaçlar her daim yeşildirler. Şevk sahibi insanlar, yaz-kış yeşil kalan ağaçlara benzerler. Olaylar nasıl gelişirse gelişsin, şartlar ne olursa olsun onlar faaliyetten geri kalmazlar. Öylelerin nazarında varlık günleriyle darlık günleri arasında fark yoktur. Her ikisinde de şevklerini ve gayretlerini devam ettirirler.
Hastalıktan şifa bulacağını ümit eden bir hasta, hastalığa karşı muazzam bir direnç kazanır. “Bu hastalık beni yer bitirir” diyen bir hasta ise, o hastalığı kendisi hakkında “ölümün pençesi ve keşif kolları” hükmüne getirip mağlup olur.
Toplum dahi büyük bir insan gibidir. Geleceğine ümitle bakan toplumlar sağlıklı olur. Geleceğinden ümidini kesmiş toplumlar, çalışmaz ve kötü akıbete mahkûm olur.
“Kuyu mu derin, yoksa ip mi kısa?” diye bir deyim vardır. Aslında ipimiz uzunsa en derin kuyudan da su çıkarabiliriz. Ama ipimiz kısa ise, iki metrelik kuyudan su alamayız. Hayatın dertleri, yükleri ne kadar derin kuyu gibi de olsalar, şevk ipini uzun tutup gayret edenlere Allah çözüm suyunu çıkarmayı da nasip eder.