Medine’de bir gündü. Peygamber Aleyhisselam, bir eşeğe binmiş gidiyordu ki, çok sevdiği genç sahabi Ebu Hureyre’ye denk geldi ve ona:
“Seni de bindireyim mi?” diye sordu.
“Olur ey Allah’ın Resulü!” dedi Ebu Hureyre.
“Bin öyleyse!” buyurdu Peygamber Aleyhisselam.
Ebu Hureyre, sıçradı fakat eşeğe binemedi. Kendi binemediği gibi Peygamber Aleyhisselam’a tutunmak isterken onu da aşağıya düşürdü.
Ebu Hureyre, Resulullah’ın kızacağını düşündü ve biraz korktu. Zaten Resulullah’ı düşürmekten büyük bir üzüntü duymaktaydı. Üstüne bir de azar işitirse, bütün dünyası kararırdı.
Tekrar eşeğin üzerine binen Peygamber Aleyhisselam ise:
“Haydi bir daha dene!” buyurdu.
Ebu Hureyre tekrar eşeğe binmek üzere bir hamle daha yaptıysa da, yine binemedi. Binemediği gibi, ilk seferde olduğu gibi Resulullah’ı yine düşürdü.
Ebu Hureyre, bu sefer azar işiteceğinden emindi.
Tekrar eşeğin üzerine binen Peygamber Aleyhisselam ona bu sefer, kesin kızacaktı. Ama hiç de öyle olmadı.
“Haydi!” dedi, Allah’ın Resulü. “Bir kere daha, bir kere daha…”