Küçük bir kuş, akan bir çeşme yalağından su içiyordu. Ayak sesi duydu. Temiz giyinmiş birisi, elinde asası ile geliyordu.
Kuş, “Bu kimseden bana zarar gelmez.” dedi. Suyunu içmeye devam etti.
Fakat adam geçerken asasını savurup kuşa vurdu. Kuşun ayağı kırıldı.
Kuş fırladı, Hz. Süleyman’ın (as) yanına uçtu...
“Ey Allah’ın Peygamberi! Filan kişi, ben su içerken benim ayağımı kırdı.” diye şikâyet etti.
Çağırdılar adamı.
Süleyman Peygamber: “Niçin bu kuşun ayağını kırdın?” dedi.
Adam cevap verdi, “Kuştur. İnsanlardan kaçması lâzımdı.”
Süleyman Peygamber, bu sefer kuşa sordu: “Niçin kaçmadın?”
Kuş dedi ki: “Ey Allah’ın Elçisi! Bu kişinin dıştan görünüşü bana iyi bir insan olduğunu düşündürdü. Ondan zarar gelmez diye su içmeyi yarım bırakmadım.”
Bunun üzerine Hz. Süleyman emir verdi:
“Kısas olarak kırın bu adamın ayağını.”
Kuş hemen atılarak itiraz etti ve dedi:
“Ey Allah’ın Peygamberi! Ben bağışladım onu, yapmayınız… Fakat, bu adamın içini dışına çevirin. Ta ki, dışına bakan onu görerek benim gibi aldanmasın.”