Bir dostumun şahit olduğu bir hatırasını dinlemiştim.
İzmir’de bir okul, öğrencileri motive etmek için bir uygulama başlatır. Öğrencilerden her ayın birincisine bir tablet bilgisayar hediye verilecektir.
Derken ilk ay sonunda birinci olan öğrenci tableti alır.
İkinci ay gelir, aynı çocuk tekrar birinci olur… Ve ikinci tabletini de alır.
Fakat çocuk çalışkandır ve üçüncü ay da birinciliği alır.
Okul müdürü hesaba katmadıkları bu durum karşısında üç aydır birinci olan çocukla görüşür ve der ki:
“Evladım; bu ayın da birincisi sen oldun. Tebrik ederim. Ama başka arkadaşların da sevinsin, gel bu ayki tableti törende ikinci olan öğrencimize hediye et.” Çocuk bu ya sevinçle kabul eder “olur” der.
Gün gelir tören düzenlenir, müdür konuşmasını yapar ve anlaştıkları gibi diğer arkadaşına hediye etmesi için tableti ayın birincisine takdim eder. Çocuk tableti alır, koltuğunun altına koyar, müdürle göz göze gelirler ama çocuk hafiften kaşını kaldırıp mahcup bir ifadeyle “veremem” işareti yapar… Belli ki birileri çocuğu etkilemiştir.
Ve tahmin ettiğiniz gibi bu olaydan sonra uygulamaya son verilir.