Risale-i Nur'dan Seçmeler
Risale-i Nur
İMAN bir mânevî Tûbâ-i Cennet çekirdeğini taşıyor. Küfür ise mânevî bir Zakkum-u Cehennem tohumunu saklıyor. (Sözle, 34)
DİYEBİLİRSİN, “benim Rabb-i Rahimim, dünyayı bana bir hane yaptı; ay ve güneşi o haneme bir lamba ve baharı bir deste gül ve yazı bir sofra-i nimet ve hayvanı bana hizmetkâr yaptı; ve nebatatı (bitkileri), o hanemin zinetli levazımatı yapmıştır.” (Sözler, Yirmi Üçüncü Söz, 297)
HAZİNE-İ RAHMETİN, en kıymettar pırlantası ve kapıcısı Zât-ı Ahmediye aleyhissalâtu vesselâm olduğu gibi, en birinci anahtarı dahi “Bismillahirrahmanirrahim”dir. Ve en kolay bir anahtarı da salâvattır. (Sözler, 30)
ŞİMDİKİ garp medeniyet-i zâlime-i hâzırası, su-i istimâlât ve israfat ve hevesatı tehyiç ve havâic-i gayr-ı zaruriyeyi, zarurî hâcatlar hükmüne getirip görenek ve tiryakilik cihetiyle, şimdiki o medenî insanın tam muhtaç olduğu dört hâcâtı yerine, yirmi şeye bu zamanda muhtaç oluyor. ... Demek, bu medeniyet-i hâzıra insanı çok fakir ediyor. O ihtiyaç cihetinde beşeri zulme, başka haram kazanmaya sevk etmiş. (Emirdağ Lahikası II, 74)
SELÂMET ve emniyet yalnız İslâmiyet’te ve imandadır. Öyle ise biz daima “Elhamdülillâhi alâ dini’l-İslâm ve kemâli’l-iman” demeliyiz. (Sözler, İkinci Söz, 23)
BU meydan-ı imtihanda olanlar, başı boş değiller; saadet sarayları ve zindanlar onları bekliyorlar... (Sözler, Onuncu Söz, 55)