Kar, tipi, ayaz altında soğuktan buz keserken “ateş”i arayan ve özleyen ruhum…
Ağustos sıcağında terlerken karların üstünde yuvarlanmayı hayal ediyor…
Yani ben insanım can kuşum…
Bir halim, bir halime uymaz…
Kusurluyum.
Acizim…
Soğukta sıcağı ararım…
Sıcakta soğuğu…
Tesellim bu acziyetin farkında olmaktır…
Ve söyle, aşk teselli kabul eder mi?
Aşkla kusur yan yana gelir mi?
***
“Aşkın aldı benden beni,
Bana seni gerek seni!”
Yunus aşkın son ve som halini anlatıyor; devamında cenneti bile kenara koyup “Rabbim, sadece seni istiyorum” diye feryat ediyor:
“Cennet cennet dedikleri,
Birkaç köşkle birkaç huri…
İsteyene ver onları,
Bana seni gerek seni!”
Lügat tek bir kelime ile lisan-ı halin künhüne varıyor: Aşk…
Ve aşk buysa bir tanem, halimizin adı ne ola?
***
Üşürken ısıtan…
Yanarken serinleten…
Yorulunca yaslandığın…
Her kalp atışında özlediğin…
Ve görmeden sevmenin mektebi Veysel Karani gibi içine hapsedip kor/köz/kör olduğun…
O olduğun…
***
Yanımda dur cantanem…
Önümüzü ilikleyip, huşu ve edep ile boyun bükelim öğrenmek için aşkı…
Kelimelere zulmetmeyelim…
Susalım artık…
Halimiz aşk olsun…