O gün camide insanları ve hatta düşmanlarını bile affetmek üzerine bir sohbet yapılıyordu. Hoca sohbetin sonunda oradakilere sordu:
“Şimdi aranızdan kimler düşmanlarını affetti ve onlarla barışacak?”
Cemaatin yarıdan fazlası elini kaldırdı.
Bu sonuçtan tatmin olmayan hoca sorusunu yineledi.
Bu kez en öndeki ihtiyar amca hariç tüm cemaat ellerini kaldırdı.
Hoca sordu “Necati amca hayırdır; düşmanlarınızı affetmek size zor mu geliyor?”
Yaşlı amca titrek sesiyle ve sevimli haliyle “Düşmanım yok ki!” diye cevap verdi.
Cemaatten uğultular yükseldi, herkes gıpta ile bakıyordu Necati amcaya.
“Ooo!” dedi hoca, “Bu gerçekten çok güzel bir şey! Kaç yaşındasınız?”
“108!”
Hoca, herkesin şaşkınlıkla baktığı yaşlı amcaya bir soru daha sordu:
“Necati amca lütfen bizlere bu işin sırrını söyler misiniz? Nasıl olur da 108 yıl yaşayan birisinin hiç düşmanı olmaz?”
Necati amca bu soru üzerine ciddileşti ve kaşlarını da çatarak şöyle cevapladı:
“Hıh.. Hepsi ölüp gittiler.”