Küçük bir köyün biraz tembel bir müezzini varmış.
Bir sabah yine uyuyakalmış ve uyandığı gibi aceleyle koşup minareye çıkmış ve ezan okumaya başlamış. Fakat ezan okurken de güneş doğmuş.
Ezanda sıra “Essalâtü hayrun minen-nevm” (Namaz uykudan hayırlıdır) cümlesine gelince, caminin karşısındaki evden olayı takip eden yaşlı adam pencereden müezzine seslenmiş:
“Uyku, bu vakitte kılınacak namazdan daha hayırlıdır.”(*)
…
(*) Güneş doğduktan sonra kırk-elli dakika geçene kadar kerahat vaktidir ve bu vakitte namaz kılınmaz.