Bir tohumu ektiğimizde tohumdan önce kök çıkarak aşağıya doğru yönelir ve toprağın derinliklerine doğru büyümesine devam eder. Buna mukabil tohumdan çıkan gövdecik yukarıya yönelerek büyümeye başlar ve toprak üzerine çıkmaya çalışır. “Aynı tohumdan çıkan kök niçin aşağıya gövde ise yukarıya doğru büyür?”
…
Kökün aşağıya gövdenin yukarıya büyümesi eskiden beri bilim insanlarının merak konusu olmuş ve çok sayıda araştırma yapılmıştır.
Bu hususta çeşitli teoriler ileri sürülmüştür. Teorilerin ortak noktası yer çekimidir. Kök hücrelerinin üzerinde yer çekiminin pozitif ve gövde hücreleri üzerinde ise negatif etkisinden bahsedilir. Kısaca, yer çekimi kuvveti kök ve gövde hücrelerindeki hormonları farklı etkilemekte ve hormonlardaki asimetrik dağılım sonucu büyüme zıt yönde tezahür etmektedir. Bu teoriler ne kadar doğrudur? Konu tartışılmaya devam etmektedir.
Bizim yaptığımız bir deneyde olayı sadece yer çekimine bağlamanın doğru olmayacağını anladık. Fasulye tohumlarını bir kapta çimlendirdikten sonra bunları tavana iple asılmış bir kalburun içine koyduk. Kökler kalburun deliklerinden geçerek aşağıya doğru büyümeye devam ettiler. Ancak kalburdaki tohumların üzerine ıslak bir bez koyduğumuzda bir süre sonra kökler yer çekimine meydan okurcasına yukarı doğru kıvrılarak kalburun deliklerinden geçip suya ulaştılar.
Bu deney bize gösterdi ki, kökü çeken şey ihtiyaçtır. Yani rızıktır.
Başlangıçta tohumun embriyosunda kök hücrelerinin bulunduğu radikula denilen bir merkez vardır. Buradaki hücrelerin genetik bilgisi Yüce Yaratan tarafından yer çekimine pozitif cevap verecek şekilde kodlanmıştır. Bu sayede tohum çimlenmeye başladığında bu kısım yer çekimi doğrultusunda aşağıya doğru büyür. Çünkü kökün ve dolayısıyla bitkinin suya ihtiyacı vardır. Su emme görevi de köke verildiği için bu emri yerine getirmede kök öncelikli olarak suyu bulmaya yönelir. Su aşağıda olduğu için kökler önce aşağıya doğru uzatıldılar. Ancak kalburun içindeki suyun çok daha yakında olduğunun sinyallerini bir şekilde alarak sonradan yukarıya yöneldiler.
…
Bir fidan dikildikten sonra sürekli sağ tarafındaki toprağa su verilirse topraktaki kökler incelendiğinde bütün köklerin sağa doğru büyümüş oldukları görülür. Yine bir dere kenarına dikilen kavak fidanlarının köklerinin dikine değil, dereden tarafa doğru büyümüş oldukları görülür. Bir kurak bölge bitkisi olan deve dikeninin kökleri derinlerdeki suya ulaşmak için metrelerce derine diklemesine büyür.
…
Tohumdan yeni çıkan gövdeye gelince Yüce Yaratan’ın ona verdiği görev yaprakları ve meyveleri taşımak ve onları güneşe karşı tutmak olduğundan toprağın üzerine çıkmak için yer çekiminin rağmına olarak yukarıya doğru büyür. Daha tohum içindeyken gövdeyi teşkil edecek hücrelerin genetik bilgisi yer çekimine negatif cevap verecek şekilde kodlanmış olduğundan hücreler bu şifreli emre uygun olarak davranıyorlar.
Tohumdaki radikula denilen yerdeki kök hücreleri kendilerine verilen görevin su emmek olduğunu ve suya ihtiyacı olduğunu, yine tohumdaki plumula denilen gövde hücreleri kendi görevlerini nerden biliyorlar?
Demek ki, bildiren yani sevk eden bir Zât var ki, küçük bir sandığa benzeyen tohumdaki hücre sayfalarına kader kalemiyle yazılan emir hükmündeki görevler, sandığın açılmasından sonra yerine getiriliyor.