Yol İnsanı Olmak

Varlığın mucizesi, küçük ‘anlam anları’nda saklıdır. Çocuğunuzun nefes alıp verişinde, iyiliğin yüreğinizi ısıtmasında, derin insani bağların verdiği sıcak duygularda…

Neyin biricik ve değerli olduğunu hissettiren o anlar, bize “niçin?” sorusunun cevabını verir. “Bir durumu artık değiştiremediğimizde, kendimizi değiştirmeye zorlanırız.” demişti Viktor Frankl, İnsanın Anlam Arayışı’nda.

Zorluk eşikte belirdiğinde, neyi yapabilecek ve neyi değiştirebilecek isek ona odaklanmalıyız. Her zorluk insanın ruhsal tekâmülü için de bir imkândır.

…

Anlam, niçin yaşadığımız ve neye inandığımızdır. En derin değerlerimizi temsil eder. Onu, denizden gelen şişenin içinde bir mektup alarak bulmayacaksınız.

Anlamı, kendi içinden hayata kendi cevabını verebildiğinde bulacaksın.

Anlam duygusunun eşlik etmediği bir mutluluk, sığ ve bencil.

Anlam dertsiz tasasız yaşamakta değil, dertle boğuşmakta, gayrette.

…

Soru şu, sen öldükten sonra geriye senden ne kalacak? Hangi başarı ve ünvan seninle toprağa gömülmeyecek? Dünyaya ve kendi içine düşürdüğün ışık ne?

“Bir işi bitirince diğerine koyul” zira anlam, anlamı aramakta, “yol insanı” olmakta.

Anlam, verdiğimiz mücadelede, akıttığımız alın terinde, dünyaya bir parmak izi gibi bıraktığımız biricik gayretimizde.

Gözyaşı ve alın teriyle. Aşk ile…