Yaşlı bir kadın, gece yarısı evine dönüyordu. Karanlık bir sokaktan geçerken bir adamın kendisine yaklaştığını gördü. Bütün cesaretini toplayarak, adama:
“Bu sokak çok karanlık.” dedi. “Ben de pek yaşlıyım. Evime kadar bana eşlik edebilir misiniz? Zaten evim fazla uzakta değil.”
Yabancı bu ricayı kabul etti. Yaşlı kadını evine kadar götürdü. Kadın yabancıya teşekkür edip evine girmeye hazırlanırken, adam kadını kolundan tutarak:
“Asıl ben size teşekkür etmek istiyorum.” dedi. “Az önce, sizi soymak niyetindeydim. Fakat siz bugüne kadar bana güvenen yegâne insan olduğunuzdan, bunu yapamadım.”
Adam bu sözleri söyledikten sonra oradan ayrılarak karanlığa karıştı.
(Her Güne Bir Öykü Kitabından)