Dört yaşlarında küçük bir çocuk vardı. Anne ve babası bir gün ona yeni bir kardeşi olacağını müjdelediler. Bir süre sonra da, minik bir bebek ile eve geldiler. Herkes ufaklığın kardeşini kıskanacağından ve hatta bir fırsatını bulursa ona zarar vereceğinden korkuyordu. Oysa minik ağabey, kardeşine çok iyi davranıyor ve sık sık anne ve babasına:
“Ne olur birkaç dakika onunla yalnız kalmama izin verin!” diyordu.
Anne ve babası çocuğun neden kardeşiyle yalnız kalmak istediğini bir türlü anlayamıyorlardı. Bir gün onun bitmek tükenmek bilmeyen ısrarlarına dayanamayarak kendisine izin verdiler. Ama, odanın kapısını aralık bırakarak gizlice içerisini gözetlemeye başladılar:
Çocuk, bebeğin yanına iyice yaklaştı ve ona şunları söyledi:
“Sevgili kardeşim, ne olur bana meleklerin nasıl şeyler olduğunu anlatır mısın? Ben unutmak üzereyim de…”