“İçki bütün kötülüklerin anasıdır.” buyuran Peygamber Efendimiz, bir gün ashabına şöyle bir mesel anlattı:
Sizden önce gelen ümmetler içerisinde bir adam vardı. İnsanlardan uzak durur, inzivada yaşar ve ibadetle meşgul olurdu.
Kadının biri, bu adama aşık oldu. Bir gün kendisine hizmetkârını gönderip, onu, bir mesele üzerinde şahitlik yapması için evine davet ettirdi.
Adam da, davete icabet edip gitti.
Kadının evine geldiklerinde, girdikleri her kapı üzerlerine kilitlendi. Böyle böyle, gösterişli bir koltukta oturan ve hizmetçileri etrafında pervaneler gibi dönen, parlak ve güzel bir kadının bulunduğu bir odaya geldiler. Odada bir küp de şarap vardı.
Kadın:
“Biz seni buraya şahitlik edesin diye çağırmadık. Doğrusu biz seni buraya; şu hizmetkârımı öldürmen, veya benimle beraber olman veyahut da, şu şaraptan içmen için çağırdık. Eğer dediklerimden birini yapmazsan; bağırır feryat eder ve seni rezil ederim” dedi.
Adam çaresiz kaldı ve, “Bari şaraptan içeyim” dedi.
Bunun üzerine kendisine bir kadeh şarap verdiler; o da içti. Sonra bir kadeh daha… Ve sarhoş oluncaya kadar içti.
Sarhoş olunca da, hem kadınla beraber oldu, hem hizmetkârı öldürdü.
…
Siz içkiden sakının, çünkü o, iman ile birlikte bir adamın göğsünde bir arada bulunmaz. Biri diğerini mutlaka çıkarır.