Her şeyi yerinde olduğu halde mutlu olamayan bir insanın bu bedbahtlığı mânen aç, vitaminsiz ve gıdasız kalmış olmasından ileri gelmektedir. Süt, yumurta ve havuç gibi çeşitli vitaminleri ihtiva eden gıdaları almayan bir insanın gözü fersiz kaldığı gibi, namaz nimetini tatmayan bir insan da ruhen vitaminsiz kalıyor; orucu yediğinde ise zehirleniyor ve dehşetli sancılar çekmeye başlıyor.
Böyle kimseleri rahatsız eden diğer bir husus da, suçlu olmaları, mesela hırsızlık etmiş bulunmalarıdır.
Başkasının malını gasbederek, onun rızasının tersine kullanan kimse rahat edemeyeceği gibi, kendisine verilen cihazatı, nimetleri verenin izni haricinde kullanan insan da, bu nimetleri mânen gasbetmiş olmanın ızdırabını çekmektedir.
İslâm’dan sapanların çektiği ızdırapların sebebi ise, yolu kaybetmiş olmalarıdır. Yolunu kaybeden kimseyi ne yeme, ne içme ve ne de bir başka zevk tatmin edebilir.
Yaptıkları sadece birer oyundur, onlarla kendilerini avutmaya çalışıyorlar.