Küçük Kalplerden Kocaman Yüreklere
Öğretmenlerimize
Öğretmenlerimize…
Öğretmen denildiğinde
İki çeşit insan vardır.
Kimi hayat kurtarır;
Kimi ömre zarardır.
Her şeyde olduğu gibi,
Öğretmenin de iyisi ve kötüsü vardır.
Kimine sıfırcı deriz,
Kimine bol kepçe.
Okuyup öğrenmezsen,
Bileğine geçer kelepçe.
Ana gibi yar olmazmış,
Bağdat gibi diyar;
İyi ki bizim, öğretmenlerimiz var.
Bana bir harf öğretenin
Kırk yıl kölesi olurum,
Sen olmasan öğretmenim,
Ben yolumu nasıl bulurum?
Ana baba duasından sonra
En makbul duadır, onun duası;
Öğretmenini dinleyenin,
Kurtulur hem bu dünyası, hem ukbası.
Okullar vardır cıvıl cıvıl,
Okullar vardır sessiz…
Öğretmeni de olmasa
Nereye gider çaresiz?
Onlar da çocuk, onlar da genç
Heyecanları, hüzünleri var.
Ama n’eylersiniz ki
Dünyaları sessiz, dünyaları dar.
Sözleri yetişemez heyecanlarını anlatmaya
Dil söylemez, yürek yetmez
Yüzlerine bakmaya…
Dökülen en değerli ter,
Bir öğretmenin alın teridir;
Girdiğiniz en güzel yer,
Bir çocuğun yüreğidir.
Orada yerinizi sağlam tutmaya bakın,
Sonra da kendinizi sevmeye, sevilmeye bırakın.
O küçücük yürekleri
Kocaman bir tarla bilin.
Ekin en güzel fidanları,
Allah deyin, vatan deyin,
Millet deyin, bayrak deyin.
Siz yeter ki sevin, sadece sevin.
Bugün diktiğiniz o fidanlar,
Yarın kocaman çınar olurlar.
Kökleri ile toprağı,
Başı ile göğü deler.
Bu sevgi ile alınır
Bunca, bunca mesafeler.
Eğitimin olmazsa olmazlarıdır
Öğretmenler, çocuklar ve aileler.
Verelim hep el ele,
Gelin birlik olalım.
O küçücük kalplerden
Kocaman yüreklere dolalım.