Sakarya Sivil Toplum Kuruluşları olarak Güneydoğu illerimizdeki STK’lara beş günlük ziyaretler planlamıştık. Bir otobüsle Sakarya’dan yaklaşık otuz STK temsilcisiyle yola koyulduk. Amacımız farklı illerdeki STK’ların çalışmaları hakkında bilgi alış verişinde bulunmak ve onlarla tanışıp kardeşlik bağlarımızı güçlendirmekti.
Geceleri sabaha kadar yollarda geçiyor, gündüzleri ise toplantılar oluyordu. Yolda verdiğimiz birkaç mola sonrası kafile başkanımız bir hocamızdan Kur’an-ı Kerîm okumasını istemişti. Bu usul herkesin hoşuna gidince yolculuk boyunca âdetimiz oldu; her mola sonrası yola Kur’an dinleyerek devam ediyorduk.
Kafile başkanımız bir mola sonrası, üniversiteden bir hocamızı Kur’an okumak için mikrofona davet etmişti. Karadenizli Hocamız derin bir nefes alıp okumaya başladı. Otobüste sükûnetli bir hava içinde herkes Kur’an’ı dinliyordu. Tâ ki, hocamız, bir süre okuduktan sonra aynı ayeti tekrar etmeye başlayana kadar… Bir defa, iki defa, üç defa…
Bir an dikkatimizi ayetin anlamına çekmek için mi yapıyor dedim ama değilmiş. Hocamızın aynı makamla söylediği cümle bu merakımı giderdi:
“Devamını unuttuuum, bilen birisi varsa yardım etsiiiin.”
Karadenizli hocamız sıkışınca hepimizi güldüren fıkra gibi bir çözüm bulmuştu…