Ey Nebi!
Hatırına sözcükler ayıklıyorum günün tortularından. Sana düşkünlüğüm tartılıyor istikametin kefelerinde.
Çok kitâbi, çok alıntılı, çok okumuş, çok bilmiş yazılardan isminin hecelerine kaçıyorum hiç durmadan. Adının harflerinden bir dünyayı şart koşuyorum her menzilde.
Bir âmâ gibi yokluyorum gönlümü, seni bulmak sana tutunmak tek çarem. Sen yoksan yanımda bir nefes, ya hamaset bulaşıyor dilime, ya da derd-i maişet.
Çekiçler, çiviler ve çiçekler boy boy ellerimde, ya anlamsızlıklar çatıyorum çarpık, ya da çiçekler sunuyorum sana renk renk.
Nasırlı nazarlar kaçıyor huzurundan ziftli kuytulara. Oysa ellerine sarılsam, kapında dursam, dizlerine kapansam, hıçkırıklarla ağırlasam diye, ölüyorum her sayfada.
Başka bir muradsın, başka bir heyhât!