NİYET
İnsan niyetinin ardı sıra gider.
İnsan niyetini seçer; niyeti döner insanı şekillendirir. Bunun içindir ki, bir insanın niyeti, o insanın aynasıdır.
Niyet, insanı da, yaptıklarını da, hayatını da kendi rengine boyar. Kötü niyetle yapılmış bir iyiliğin, kötülük sayıldığı gibi.
Niyet de bir binektir; dizginleri insanın elindedir. Yani isterse onun yönünü değiştirebilir...
CENNET
Cennet, çalışarak kazanılabilecek, hak edilecek bir değer değildir. O, Allah’ın (cc) razı olduğu kullarına lütfedeceği bir hediyesidir. O hediye de, Allah’ın (cc) şanına lâyık olacaktır.
Peygamberimizin buyurduğu gibi, “Cennet isteyene verilecektir.”
Zaten istemeyene de hediye verilir mi hiç?
Aklı olan, delicesine cennet istemez mi?..
DOĞRU SÖZ
Doğru söyleyenden, dokuz köy kaçar.
SEÇME BULMA DÜNYASI
İyiliğin sebepleri çok. Kötülüğün sebeplerini biz çoğaltıyoruz.
O kadar çoğaltıyoruz ki, hükmü veriyoruz hemen: hayat kötü!..
Halbuki bu hükmümüz, hayatın değil, bizim kötü olduğumuzu gösteriyor. Bizim iyi görmediğimizi ortaya çıkarıyor. Yanlış yerde duruyoruz, yanlış yerden bakıyoruz.
Evimize her şeyin iyisini, güzelini taşırken, hayatımıza neden hep olumsuzluk ve kötülükleri taşıyoruz. Sonra da kendi kendimizin rahatını, huzurunu kaçırıyoruz.
Pencereye bakıyoruz, pencereden bakıp manzarayı göremiyoruz.
Elimize gül geçse, dikenine takılıyoruz.
Oysa iyi olmamızı gerektiren o kadar çok sebep var ki: dünya kadar çok, hayat kadar çok, sayılamayacak kadar çok...
İnsan sevildiğinin farkında değil mi? Yaratan, seviyor da yaratıyor, yaşatıyor. İnsan, mecbur mu, şeytanın aklıyla düşünmeye; şeytanın gözüyle bakmaya?.. Kendi aklını, kendi duygularını şimdi yaşıyorken kullanmazsa ne zaman kullanacak?..
TOHUM GİBİ
Hayır-şer, iyi-kötü, güzel-çirkin, olumlu-olumsuz bu dünyada, burada karışık bir haldeler. Ahirette ise ayrılacaklar. Onlar dünya hayatının toprağı. Biz bir tohumuz, şu dünyanın taşına toprağına ihtiyacımız var. Sıkıntımız şu karanlık dünyadan başımızı çıkarana dek. Rahmeti o zaman göreceğiz. Rahim Rabbimizi o zaman bileceğiz. İnşaallah.