Mutlu son / Bir hatıra
Yeni doğan kuzu ve çoban köpeğinin sadakati
Zil sesleri, kuzu melemeleri, köpek havlamaları, ortalık bayram yeri sanki…
Çoban koyunlarını kırlara yaymış otlatıyordu.
Sürünün kara koyunu o gün doğum yapmış; hem de ikiz. Fakat kara koyun bir kuytunun üst tarafında doğum yaptığı için, kuzusunun biri aşağı yuvarlanmış, görünmüyor. Çoban, akşam dönüş zamanı geldiğinde kuzuyu kucağına almış, kara koyunu da önüne katıp gitmek istemiş ama anne koyun meleyerek geriye kaçmaya çalışıyormuş. Böyle olunca da çoban sürüsünü binbir zahmetle eve getirmiş.
Fakat bakmış ki köpeği gelmemiş. Bu işe meraklanmış elbette. Bilinen bir şeydir, köpek sadık hayvandır; sahibinin malını koruyacak huyda yaratılmıştır.
“Hasta mı oldu acaba?” diye merak edip aramaya çıkmış çoban. Dolaşırken bir de ne görsün; köpek, geride kalan kuzunun yanında bekleyip bekçilik etmekte…
Bu manzaradan çok etkilenen çoban, kuzuyu kucaklamış ve hep beraber eve dönmüşler.
Çoban mutlu, köpek mutlu, koyun mutlu, kuzu mutlu…