Anlatılır ki, çok meraklı bir bahçıvan varmış. Bahçesinde, nadide sebzeler, az bulunur güller, sümbüller yetiştirirmiş. Ancak bütün bunların içinde onun gözbebeği asma kabaklarıymış. Onlar için çardaklar yapar, büyümelerini, çardağa tutunmalarını, çiçek açmalarını vs. heyecanla izler, sonra da çardağın altına geçip “Allah ne güzellikler yaratıyor.” der ve keyifle seyredermiş. Elbette böyle güzel bir bahçenin de ziyaretçisi çok olurmuş.
Bir gün yine böyle asma kabaklarını seyre dalmışken, bahçıvanın aklına bir şey gelmiş: “Asma kabağı çardakta yetişiyor da, bal kabağı neden yetişmesin?”
Bahçıvan marifetli bir adam olduğundan, ne yapıp edip bal kabağını asma kabağına aşılamış. Bir süre sonra bal kabağı bitkisi de çardağı tamamen sarmış, çiçekler açmış ve her bir çiçek yerinde bir bal kabağı büyümeye başlamış. Derken bal kabakları iyice irileşmiş.
Ziyarete gelenlerden bir dostu da bunları gösterip bahçıvana hatırlatır; “Bu kabaklar birinin başına düşebilir bak dikkat et!..” dermiş.
Çok geçmeden bahçıvan, çardağın altında bal kabaklarını seyre dalmışken, o dostuyla birlikte birkaç kişi gelmiş. İçlerinden birisi de çok meraklıymış. Tepesinde duran koca kabağa bakıp, bahçıvana türlü sorular sormuş; yetmemiş ayağa kalkıp evirip çevirip incelemiş.
Bahçıvan çay getirince oturup sohbete başlamışlar. Onlar konuşurlarken de hafif bir rüzgâr esmiş. O meraklı misafirin ellediği kabak rüzgârdan sallanıp koparak pat diye başına düşmüş. Bahçıvanın dostu da, “ben sana diyordum bak, kabak bu meraklının başında patladı” demiş.
Bu olay anlatıla anlatıla, bir olayda birçok kişi zarar görebilecekken bir kişiye zarar gelmesi durumlarında “Kabak onun başına patladı!” deyimi söylenir olmuş.
•••
Bu deyim, “birçok kimsenin ilgili olduğu bir olaydan dolayı, yalnızca bir kişinin zarar ya da ceza görmesi” anlamında kullanılır.