Bir zamanlar bir köyde, uzun zamandır araları serin olan Mehmet Ağa ve Kamber Ağa adında iki komşu varmış. Bunlar ne barışmaya yanaşırlar, ne de rahat dururlar; birbirleriyle sürekli uğraşırlarmış. Her birisi de en olmaz bahanelerle “İşte bakın bunun niyeti kötü, ölür de geçinmeye yanaşmaz…” diye kendisini haklı çıkarmaya çalışırmış.
Günlerden bir gün Mehmet Ağa oğlunu evlendirecekmiş. Düğün hazırlıkları tamamlanıp, herkesin davet edildiği günlermiş. Kamber Ağa da yakınlarıyla oturup konuşurken, söz Mehmet Ağanın düğününe gelmiş. Kamber Ağa şöyle bir kıpırdanmış ve:
“Mehmed Ağa oğluna düğün yapıyor ya,” demiş, “çağırırsa gitmeyelim, çağırmazsa da küselim.”
Kamber Ağa’nın bu sözüne yakınları gülmekten kırılmış.
Daha sonra da bu hatıra anlatıla anlatıla, geçinmeye niyeti olmayan ve türlü bahanelerle problem çıkaranlar için “Çağırsa da gitmesek, çağırmasa küssek” deyimi söylenir olmuş.
•••
Bu deyim, “geçinmeye niyeti olmayan ve her fırsatta aksilik yapan insanlar için” söylenir.