BİR KÖYLÜ, tarla yapmak için, dağdaki fundalık ve çalılıkları söküp temizliyormuş. Bu arada ayrık otu denilen, arsız ve çabuk üreyen, kısa zamanda her tarafı istila eden otları da söküp, yığın yapmış. Arazi yokuşlu imiş, bu ayrık otlarından bir iki parçası yokuştan aşağı yuvarlanarak, az aşağıda bulunan, çok bakımlı bir bağın içine düşmüş.
Bağ sahibi önceleri pek önem vermemiş ve alıp yakmaya üşenmiş ama, bir zaman sonra, bağına tekrar gittiğinde, her tarafın ayrık otları ile dolduğunu görmüş.
Mecburen işçi tutup masraf ederek, otları temizletmiş.
Toprağın derinliğine kadar salkım saçak kökler salan bu ayrık otlarını ayıklatırken, şöyle diyormuş:
“Dağdan geldiniz, bağdaki asmalarımı kovmaya kalktınız. Öyle yağma yok.”
…
Bu deyim, “sonradan gelenin haksız bir şekilde, öncekinin önüne ya da yerine geçmesi” manasında kullanılır.