Bir gün iki kardeş kavga ettiler ve hiç kimse onların arasını bulamadı. Nihayet bu konuyu Mevlânâ duydu ve onlara şöyle dedi:
''Allah, insanları iki çeşit yaratmıştır. Biri toprak gibi ağırdır, hareketi mümkün değildir. Diğeri su gibi latiftir, daima bir meyilden aşağı akar, toprağa karışır. Orası bir gül bahçesi haline gelir. Gül fidanları, meyveli ağaçlar ve çiçekler hâsıl olur. Ama su toprağa akmazsa bunlar olmaz.
Şimdi kardeşin toprak gibi yaptı ve yerinden kımıldamadı ve barışmaya razı olmadı. Sen su yerinde ol ve ona doğru ak. Barış elini uzat, alçakgönüllülük göster. En büyük sevebı sen kazanırsın.''
Bu hikmetli öğüdü dinleyen iki kardeş, Mevlânâ'nın huzurunda barıştılar.