İbn-i Amr bin el-As (ra) anlatıyor: Allah Resulü (asm) benim yaşadığım sürece bütün günleri oruçlu geçireceğimi bütün geceleri de namaz kılarak geçireceğimi duymuş olmalı ki bana şöyle dedi: “Bunları söyleyen sen misin?” Ben de: “Evet anam, babam ve tatlı canım sana feda olsun ey Allah’ın Resulü” diye cevap verdim.
Şöyle buyurdu: “Senin buna gücün yetmez. Bazen oruç tut, bazen tutma. Hem uyu hem de kalk namaz kıl.”
Ben de dedim ki:
“Benim bundan fazlasına gücüm yeter.”
“Öyleyse bir gün tut, iki gün tutma” diye buyurdu.
Daha sonra bana: “Duyduğuma göre her gece Kuran’ı okuyup hatim ediyorsun.” dedi.
Ben de: “Evet” dedim.
Bunun üzerine, “Ayda bir hatim et” diye emrettiler.
Ben: “Bundan fazlasını yapabilirim” deyince, “Öyleyse haftada bir defa Kuran’ı hatim et” diye buyurdu ve “Bundan daha az bir müddet içinde hatim etmeye kalkışma” diyerek de beni uyardı.
Bu hususta daha iddialı konuşup ısrar ettim. O da (sav) ısrar etti ve nihayet şöyle buyurdu: “Ey İbn-i Amr! Kim bilir uzun bir ömrün olur da bu dediğini yapamazsın.”
Hakikaten buyurduğu gibi başıma geldi. Yaşlanınca “Allah Resulünün (sav) ruhsatını keşke kabul etseydim” dedim.
…
Bu kıssadan anlaşıldığına göre ibadetlerde asıl olan sayıca çokluğu değil, devamlılığıdır. Evet, Hz. Peygamberimizin bu konudaki bir tavsiyesi de şöyledir: “İbadetlerin en faziletlisi az da olsa devamlı olanıdır.”
“Taşı delen suyun sertliği değil; sürekliliğidir” atasözümüz de aynı konuya dikkatimizi çekmektedir.
Kaynak: Muhammed bin Süleyman er-Rudanî, Cem’ul Fevaid, Cilt: I, Hadis no: 166, sy. 49, İz Yay., İstanbul.