Üstad Bediüzzaman’ın talebelerinden Muhsin Alev de, onun tefekkür boyutu ve yüksek derecesiyle ilgili birbirinden ibretli hatıralar aktarır. “Üstad, gezmeyi, bilhassa bahar ve yaz aylarında kırlarda dolaşmayı çok severdi. Mahlûkatla, mevcudatla baş başa kalıp, derin derin tefekkür ederdi,” dedikten sonra bir hatırasını şöyle dile getirir:
“İstanbul’da Nevruz günü (21 Mart) kıra giderken, bizi de yanında götürdü. Kırda, ‘Bugün mahlûkatın bayramıdır’ diye Nevruzun önemini bize anlatmıştı. Kırdaki köpeklere ekmek parçası verdi. ‘Bugün, bu Nevruz bayramından, bu köpeğin bile bir hissesi vardır. Bahar mahlûkatın bayramıdır. Biz de onların bayramına iştirak edelim’ demişti. Çok sevinçli bir hali vardı Nevruz günü...”
Üstad Bediüzzaman’ın Nevruz gününü bütün varlıkların bir bayramı olarak nitelemesi yine engin tefekkür boyutunun bir göstergesidir. O gün kırlarda yanında bulunan talebelerine Nevruzun önemi ve mahiyetiyle ilgili neler anlattığını detaylı olarak bilemiyoruz. Ancak, Nevruz bayramında rastladıkları köpeklere ekmek vererek, onların da bu bayramdan hissesi olduğunu söylemesi, böylece onların bayramına iştirak etmek istemesi bize örnek bir tefekkür tablosu sunmaktadır.