“Ey kendini her şey yapabilirim sayan koca kimyager! Sanatında ne kadar mahir olursan ol; ne yaparsan yap; her neden yardım istersen iste, yine de hiç bir şeyi yok etmeyi başaramazsın!
Meselâ, bir parça tuzu eritebilirsin, süzebilirsin, buhara çevirebilirsin. Fakat bunu tamamen yok etmek elinden gelmez. Onu, her şeyi bilen, her şeyi yapan, bir daha yokluğa dönmemek üzere var eylemiştir. Öyle, mucitlikten dem vurup durma! Hiç bir varlığın yok olmasına çare bulamamakta olduğunu gör de, aczini bil! İçindeki mahsulleri saklamakta mahir olan tabiat, görmekte olduğumuz bin değişiklik içinde bir zerreyi bile yitirmiyor.
Zaman geçer, ceset dıştan, ruh içten gelen zorluklarla yıpranınca, ruh cisime veda eder. Müthiş tehlikeler, bir cesedin düzenini bozarak, onun parçalarını perişan edebilir. Ama Allah’ın bir lütfu olan ruh, öyle birbirinden kolayca kopabilen parçalardan bir araya gelmemiştir ki, cesetle birlikte o da yok olup gitsin! Çünkü ruh yekpâredir. Ölümsüzdür.
‘Öyleyse ölüm nedir?’ mi diyorsunuz?
Ölüm; ruhun, cisimden ilgisini kesmesidir. Cisim topraktır yine toprağa dönüyor; ruh ise göklerindir, yine göklere uçup gidiyor.”
— Racin