Kanun iş göremez. Mutlaka her kanunu tatbik eden bir Hâkim olacaktır. Kanun, kendiliğinden bir iş görebilseydi, mahkemelerde hâkime lüzum kalmazdı.
Tabiat kanunları, Cenab-ı Hakk’ın kainatın sevk ve idaresinde hükümferma olan bir nevi şeriatıdır ki, buna “tekvinî şeriat” denir.
Kur’an esaslarının Şârii olan Allah (cc) bu kanunların da Şariidir. Ağacın ve meyvenin ayrı zatların hâkimiyetine havalesi mümkün olmadığı gibi, insanla kainatın hareketlerini de ayrı zatların tanzim etmesi imkân haricidir.
Evet, Kur’an kainat ağacının meyvesi olan insanın hareketlerini; tekvinî şeriat ise, kainat ağacının hareketlerini tanzim etmektedir.