Yaşamak yazı yazmak gibi…
Kâğıdın sınırlı, kalemin bitimli.
Konusu ne olacak, üslûbu ne?..
Ve başlarsın…
Yanlış yaptın mı, düzeltme fırsatın var; tövbe silgisiyle hemen sil…
Oyalanma, anlamsız yazılarla, çiziklerle karalama kâğıdını…
Kalemin bitiyor, zamanın çarkları döndükçe kalemini yontuyor.
Kendini yazıyorsun unutma!..
Bir gün okunacak bunlar!..
Bunun için yazdıklarını dönüp dönüp okumalısın; nefis muhasebesi yaparak temize çekmelisin…
Henüz kâğıt önünde, kalem elindeyken iyi şeyler yaz…
Çünkü hayat tıpkı bir yazı yazmak gibi…