İyimser ile Kötümser çıktıkları yolculukta bir deniz kazasına uğradı. Canlarını güç bela kurtarmış, kendilerini bir salın üzerine atmışlardı. Günlerce aç bîilaç deniz üzerinde yol aldılar.
Sonunda uzaktan bir kara parçası göründü. İyimserin mutluluktan gözleri parlıyordu. Kötümser ise bu duruma hiç de memnun olmamıştı.
İyimserin sevincini görünce hemen atıldı:
“Muhakkak adada vahşi adamlar vardır.”
“Olsun” dedi İyimser, “Vahşi adamların olduğu yerde muhakkak iyi adamlar da vardır. Uçsuz bucaksız okyanusta karşımıza bu sal parçasını çıkaran Allah, adada da karşımıza iyi insanlar çıkaracaktır.”
Kötümserin yüzü bu iyiye alamet cümleler karşısında iyice düştü.
İyimser devam etti sözlerine:
“Denizde bizi yalnız bırakmayan Allah, karada mı yalnız bırakacak?”