Namaz dinin direği olduğu gibi, zekât dahi İslâm’ın bir köprüsüdür.
Toplumdaki zengin ve fakir insanlar arasındaki uçurum, bu köprü ile aşılır, aralarında yakınlık sağlanır.
Zekât olarak malının kırkta birini veren zengin, bununla malını temizlemiş olur.
Muhtaç durumda olan kimseler, yardımlarını gördükleri zengin zümreye kin ve düşmanlık hisleri yerine, hürmet ve muhabbet duyguları beslerler, onlara duacı olurlar.
Zekât emrinin uygulandığı toplumda zenginler, “Ben tok olduktan sonra, başkası açlıktan ölse bana ne!” demezler. Fakirler, “kahrolsun zenginler” diye beddua yapmazlar, onların servetine göz dikmezler. Böyle bir toplum, ihtilallerden, kargaşalardan, sosyal çalkantılardan uzak bir huzur toplumu olur.
Zekat müessesesinin iyi işlediği dönemlerde, zekat verilecek fakirin kalmaması, bu sistemin ne derece etkili ve başarılı olduğunu gösteren önemli bir göstergedir.