Belki dünyayı kökten değiştiremiyoruz ama
yaralı bir ruha, dertli bir başa teselli olduğumuz her seferinde
dünyayı azıcık daha güzelleştiriyoruz.
Bütün dünyayı onaramazsın ama
onarmaya,
kolunun uzandığı yerden başlayabilirsin.
Bir ruhun diğerine yardıma heveslendiği,
azıcık da olsa bir ıstırabı dindirmeye talip olduğu her seferinde,
dünya güzelleşir ve
buraya geldiğimize,
insan olduğumuza değer.