Peygamberimiz’e (aleyhissalatü vesselam) bir kısım esirler getirildi. Esirlerin arasındaki bir kadın, telaşla bir şeyi arar bir halde, öteye beriye koşuyordu. Sonunda esirlerin arasında küçük bir çocuğu bulur bulmaz ona sarıldı, bağrına bastı ve ardından emzirmeye başladı.
Bunun üzerine Peygamber Efendimiz yanındaki sahabelerine:
“Bu şefkatli kadının evladını ateşe atmasını düşünebilir misiniz?” diye sordu.
Onlar:
“Hayır, vallahi, kesinlikle atmaz.” dediler.
Allah’ın Elçisi Hz. Muhammed aleyhisselam:
“İşte, Allah kullarına, bu kadının çocuğuna karşı gösterdiği şefkat ve merhametten daha fazla merhametlidir.” buyurdu.