SÖZÜN ÖZÜ
Yaptıklarımız, yapacaklarımızın duasıdır.
***
KORKMAK VE SIĞINMAK
Müslüman ölümden korkar, hayata, yani hayat veren Hayy’a ve dirilten Muhyi’ye yönelir, Rabbine sığınır. Bâki’ye yönelen bekaya mazhar olur; ve mümin bu yolda ahiret için çalışır.
Münkir (inkâr eden) de ölümden korkar; hayata, yani dünyaya yapışır, onda saplanıp kalır. Ölümden uzak olmak için dünyaya daha çok dalar… Ne çare ki, dünyalığı arttıkça ölüm korkusu artar ve ayrılık acısı şiddetlenir.
***
ALLAH HAKKINDA KONUŞMAK
Bir insan için en sevimsiz ve kabul etmeyeceği bir şey de, kendisi razı olmadığı halde, başkalarının kendisi hakkında söz söylemeleri, hüküm vermeleridir. Çünkü insanı en iyi tanıyan yine kendisidir; niyetlerini, duygularını, bir şeyi hangi sebeplerle yaptığını diğer insanlar ancak gördükleri ve tahminleri kadar bilebilir.
Bir insan, başkalarının kendisi hakkında ahkam kesmelerini kabul etmiyorsa; bu aciz, cahil, zamanla ve mekânla kayıtlı insan hangi hakla Âlemlerin Rabbi olan Allah (cc.) hakkında söz söyleyebiliyor.
Üstelik bir de Allah (cc.), Kur’an’ıyla kendisini tanıttığı halde, gidip zavallı felsefecilerin bu konuda attıkları bilgi kırıntılarını toplamaya çalışmak, insan için ne acı bir zillettir. Allah hidayet versin…
***
İNSANIN DA KOZASI VAR
Bir tırtıl kozaya muhtaçtır. Gelişimi için koza sürecini yaşamalıdır. Fakat zamanı geldiğinde ve kozaya ihtiyaç kalmadığında onu terketmeyi başarmalıdır. Yoksa onun için her şey bitecek, kelebek olamayacaktır.
İnsan da koza içindeki tırtıl gibi aslında. İnsanın da içinde doğup büyüdüğü bir kozası var. Aynen insan da kelebek gibi zamanı geldiğinde bu kozayı yırtıp atmayı başarmalı…
Fakat insanın kozası sebeplerden örülmüş… İnsan, kozasını iman nuruyla yırtabilirse varlığın gerçek yüzünü görebiliyor ve Rabbini bulabiliyor. Yoksa kozasını yani etrafındaki sebepleri rab ve ilah zannediyor; beşer kalıyor, tam insan olamıyor.
İman, insanı insan eder; ne büyük bir nimet. Sonsuz hamdolsun.
***
ŞÜKÜRLER OLSUN!
Her nimet bir köprüdür bizim için. O nimetle Rabbimize şükürler yollarız… Şükür de bir yoldur. Efendimizin (asm) yoludur; bizim yolumuzdur.
Şükürler olsun, kendisini bildirip şükrettiren Rabbimize.
Şükürler olsun, kullarına böyle yollar, köprüler açan Rabbimize.
Şükürler olsun, bizi bu çöllerde bırakmayan Rabbimize.